Dertlerimizin Dermanı Sensin Ya Resûlullah..

Kederli gönüllerimizin, hüzünlü kalplerimizin, dertlerimizin dermanı sensin ya Resûlullah. Biz seninle öğrendik saygıyı, insanlığı, iyilik etmeyi, yardım etmeyi, gönüllere girmeyi, yumuşak huylu olmayı, güzel ahlakın en
güzelini seninle öğrendik ey Allah’ın Nebisi.
Muhammed’ül-Emin’sin sen, Hakk’ın habibi, ümmetinin liderisin. Daima Hakk’ın yolunda yürüdün, ümmetinin derdi ile sende dertlendin, sana derdini dökenleri samimiyetle dinlerdin, sana ümitle gelen sahabelerine tebessüm ederdin, sen ki Mekke’nin ve Medine’nin gülüydün.
Bedir, Hendek, Uhud’da hep en önde sen var idin. Hani ekin başakları yeşerir de olgunlaşması için güneşe ihtiyaç duyar. Ekin başaklarının güneşe hasreti gibi hasret
kaldık yâ Nebi sana. Seni görünce hep mutlu olurdu ashabın, uğruna canlar verilir, kâinatın bütün cennet kokulu
gülleri yoluna serilirdi.
O kadar güzelsin ki ay tutulur güzelliğinden, gökteki
yıldızlar seni anar rahmetle. Bütün dünyaya seslendin tatlı dilinle, yumuşak huylu idin, hiç kalp kırmadın, tek bir
canlıyı bile incitmedin. 63 yıl yaşadın, gönüllerimize rahmet oldun.
Bütün kâinat hoşgörüyü ve merhameti öğrendi seninle.
Seni seven ümmetini sen de çok severdin. Bugün ümmetin seni çok özledi ey Allah’ın Resûlü. Biz seni görmeden sevdik. Aşkın, sana olan sevgimizle sinemizde tutsak kaldı. Çocukları çok severdin, çocuklarla şakalaşır, onların
başını okşardın.
Mütevazı bir insandın. Gönüllerin sultanıydın, dertlilerin dermanıydın. Bizlere İslam’ı anlattın. Ümmetini doğru
yola ilettin. İslam’ı âleme sen tebliğ ettin. Hem Mekkeli
hem Medineli hem de bütün kâinat ehli seni çok sevdi ey
Allah’ın Resûlü. Herkesin yardımına koşardın, fakirlere
yardım elini uzatırdın. Dayanışmayı, yardımlaşmayı, kardeş olmayı biz seninle öğrendik en sevgili. Öğütlerinle cihana ışık saçardın, kalpler seninle atardı, gönüller seninle
huzur bulurdu. Aşk sensin ey Allah’ın elçisi, iki cihan gü-
neşi, sevdalıyız sana ümmetin nuru.